M
MeLiS
Ziyaretçi
BEŞ YAŞINDAKİ KIZIMIN VERDİĞİ DERS
Bir anneden aşağıdaki mektubu aldım.
Ve etkilendim. Ve beni en çok annenin öğrenmeye açıklığı etkiledi. Kendisini buradan tebrik ediyorum. İzniyle kimliği belirtmeden mektubu sizlerle paylaşıyorum.
***
Doğan Hocam merhaba,
5 yaşında bir kızım, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum bazen gece 12 ye kadar uyumuyor ve ben tik tiikkk tikkkkk yapip " aaaaaaa komşumuz tik tik yapiyo hemen uyuman lazım" diyip, oğlumu komşumla korkutarak uyutmaya çalışıyordum. Gayet başarılı olduğumu da düşünüyordum, çünkü hemen uyuyordu.
Bir sabah kızım okula (anaokuluna) gidecek, güzelce hazırlandı, ama ağlamaya başladı.
"Noldu kızım, neden ağlıyorsun?" dedim. Cevap şaşırtıcıydı.
"Anne bıktım artık senden; sen hep kardeşimi kandırıyorsun; komşumuz tik tik yapiyo diyip korkutuyorsun,” dedi.
Korkutmak... Bi an düşündüm… Gerçekten ben çocuğumu hem kandırıyor hem de korkutuyor olabilir miydim? Ve kendi kendime dedim ki 5 yaşındaki çocuk bile bunun farkındayken sen nasıl farkında olamadın?
Sanırım "Korku Kültürü" bilinçaltımıza yerleşmiş. İstemeden de olsa çocuklarımı korku kültürüyle yetiştirdiğimi fark ettim.
Farkında olmamı sağlayan 5 yaşındaki o kocaman yürekli kıza sizin huzurunuzda teşekkür etmek istiyorum…
İyi ki varsınız hocam…
***
Evet, 5 yaşındaki kız çok önemli bir yanlışı sezgileriyle hissederek annesiyle cesaretle yüzleşmiş. Onu alkışlıyor ve sevgiyle kucaklıyorum.
5 yaşındaki kızının söylediğini duyan, anlayan ve değerlendirip önemini kavrayan siz anneyi de alkışlıyorum.
Ve böyle bir aile ortamının oluşmasında emeği geçen babayı da burada belirtmek ve kutlamak istiyorum.
Değerli okurlarım, bu tür paylaşımlar beni sizlerden biri yapıyor. Kendimi, çocuklarımızın gelişiminden ciddi bir tavır içinde sorumluluk almış büyük bir ekibin parçası olarak hissediyorum.
İyi ki varsınız. Sevgiler, selamlar
Doğan Cüceloğlu (8 Ocak 2019)
Bir anneden aşağıdaki mektubu aldım.
Ve etkilendim. Ve beni en çok annenin öğrenmeye açıklığı etkiledi. Kendisini buradan tebrik ediyorum. İzniyle kimliği belirtmeden mektubu sizlerle paylaşıyorum.
***
Doğan Hocam merhaba,
5 yaşında bir kızım, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum bazen gece 12 ye kadar uyumuyor ve ben tik tiikkk tikkkkk yapip " aaaaaaa komşumuz tik tik yapiyo hemen uyuman lazım" diyip, oğlumu komşumla korkutarak uyutmaya çalışıyordum. Gayet başarılı olduğumu da düşünüyordum, çünkü hemen uyuyordu.
Bir sabah kızım okula (anaokuluna) gidecek, güzelce hazırlandı, ama ağlamaya başladı.
"Noldu kızım, neden ağlıyorsun?" dedim. Cevap şaşırtıcıydı.
"Anne bıktım artık senden; sen hep kardeşimi kandırıyorsun; komşumuz tik tik yapiyo diyip korkutuyorsun,” dedi.
Korkutmak... Bi an düşündüm… Gerçekten ben çocuğumu hem kandırıyor hem de korkutuyor olabilir miydim? Ve kendi kendime dedim ki 5 yaşındaki çocuk bile bunun farkındayken sen nasıl farkında olamadın?
Sanırım "Korku Kültürü" bilinçaltımıza yerleşmiş. İstemeden de olsa çocuklarımı korku kültürüyle yetiştirdiğimi fark ettim.
Farkında olmamı sağlayan 5 yaşındaki o kocaman yürekli kıza sizin huzurunuzda teşekkür etmek istiyorum…
İyi ki varsınız hocam…
***
Evet, 5 yaşındaki kız çok önemli bir yanlışı sezgileriyle hissederek annesiyle cesaretle yüzleşmiş. Onu alkışlıyor ve sevgiyle kucaklıyorum.
5 yaşındaki kızının söylediğini duyan, anlayan ve değerlendirip önemini kavrayan siz anneyi de alkışlıyorum.
Ve böyle bir aile ortamının oluşmasında emeği geçen babayı da burada belirtmek ve kutlamak istiyorum.
Değerli okurlarım, bu tür paylaşımlar beni sizlerden biri yapıyor. Kendimi, çocuklarımızın gelişiminden ciddi bir tavır içinde sorumluluk almış büyük bir ekibin parçası olarak hissediyorum.
İyi ki varsınız. Sevgiler, selamlar
Doğan Cüceloğlu (8 Ocak 2019)
Bravoo farkındalık işte bu Meliscimmm tsk