Babaannem derdi ki:
"Gidenin boşluğu yoksa
hoşluğu da yokmuştur...
Gönül sadece açlığını bastırmak için
onda bir şey bulmuştur...
Herkes kendi yolunun yolcusu kızım...
Yoldaş sandığın,
sadece ineceği durağa kadar
sana yaren olmuştur...
Geliş de uğurdur, gidiş de kimi zaman...
Hoş gelene hoş bak,
hoş gideni hoş uğurla...
Boş gelene hiç bakma,
boş gideni kafana takma...
Gönül han...
Kimi gelir, kimi gider...
Hiç kimse kalıcı değil,
herkes kendi bildiğini eder...
Kalabalıkta yüreğinin sesini duyamazsın...
Bırak giden gitmek istediği yere varsın...
Ne gönül koy, ne gönlünü oy...
İnsan önce kendiyle yürümeyi bilmeli kızım...
Sen kimseyle değil,
önce kendinle yürümeyi bil...
Sonra, elleme kader kendi dümbeleğini çalsın..."
"Gidenin boşluğu yoksa
hoşluğu da yokmuştur...
Gönül sadece açlığını bastırmak için
onda bir şey bulmuştur...
Herkes kendi yolunun yolcusu kızım...
Yoldaş sandığın,
sadece ineceği durağa kadar
sana yaren olmuştur...
Geliş de uğurdur, gidiş de kimi zaman...
Hoş gelene hoş bak,
hoş gideni hoş uğurla...
Boş gelene hiç bakma,
boş gideni kafana takma...
Gönül han...
Kimi gelir, kimi gider...
Hiç kimse kalıcı değil,
herkes kendi bildiğini eder...
Kalabalıkta yüreğinin sesini duyamazsın...
Bırak giden gitmek istediği yere varsın...
Ne gönül koy, ne gönlünü oy...
İnsan önce kendiyle yürümeyi bilmeli kızım...
Sen kimseyle değil,
önce kendinle yürümeyi bil...
Sonra, elleme kader kendi dümbeleğini çalsın..."