M
MeLiS
Ziyaretçi
Risksiz başarı olmaz!...(MUTLAKA OKUYUN)
Meşhur fizikçi Albert Einstein, dört yaşına kadar konuşamamış, okumayı yedi yaşına gelene dek sökememişti...
O kadar ki hem öğretmenleri, hem de ailesi Einstein'in "zihinsel özürlü" olduğundan kuşkulanmışlardı...
Çalıştı, çabaladı, inandı, umdu ve çağının gördüğü "en iyi fizikçi" oldu.
*
Ludwig Van Beethoven'in müzik öğretmeni, bir gün aileyi ziyaret etti ve oğullarının müziğe kabiliyetinin olmadığını, boşuna emek sarf etmemelerini söyledi...
Beethoven çok alıştı, çabaladı, inandı, umdu ve dünyanın "en iyi bestekâr"larından biri oldu.
*
Walt Disney, "Gereksiz şeylerle uğraştığı, onlara fazla vakit harcadığı, bu yüzden işe yaramadığı" gerekçesiyle çalıştığı gazetelerden kovulmuştu...
Çalıştı, çabaladı, inandı, umdu ve dünyanın tartışmasız "en tanınan ve en çok para kazanan ressamı" oldu.
*
Koca Mimar Sinan sıradan bir "acemioğlan" olarak Yeniçeri Ocağı'na girmişti...
Çalıştı, çabaladı, basamakları bir bir çıktı, önüne gelen fırsatları değerlendirdi ve binlerce "acemioğlan" arasından sıyrılıp yükseldi...
Nihayet Koca Mimar Sinan oldu, Selimiye gibi eşsiz bir mâbede imza attı.
*
İçerden ve dışarıdan bir sürü örnek daha verebiliriz. Sonuçta hepsi aynı kapıya çıkar: Çalışmayanın başardığı görülmemiştir.
İnsan kabiliyetine sınır yoktur. Ama kabiliyetin eğitimle geliştirilmesi ve çaba ile pekiştirilmesi gerekir. Ondan sonra sıra "istem"eye gelir...
Formül şudur: İnanç, dua, gayret, pes etmeme, vazgeçmeme...
Ve tabii nasip...
Nasipsiz hiçbir şey olmaz.
Her insan kendi iradesi içinde, yapabileceğine inandığı her şeyi yapabilir...
Ulaşabileceğine inandığı her yere ulaşabilir.
Adımları buna göre atmak lâzım.
Her adım risktir: Risk almazsanız, kendinizi gerektiğinde zora sokmazsanız, yorulduğunuz anda çekilirseniz, çekilince de kaybedersiniz.
Risksiz başarı olmaz!
Kaplumbağa kendi kabuğunun içinde güvendedir, ancak bir yerlere gidebilmek için de başını kabuğundan dışarı çıkarmak zorundadır. Bu tehlikeye atılması yani risk alması demektir. Risk almadığı takdirde aç kalacak, belki açlıktan ölecektir.
Risk almaktan en fazla korkan insandır. O kadar ki, bazıları doğduğu bölgede ölür.
Siz siz olun, "yapamam-başaramam" demeyin, yapanlar nasıl yaptı, başaranlar nasıl başardı? Başkaları başardığına göre, siz neden başaramayasınız?
Belki zaman zaman sıkılacaksınız, çabalamaktan bıkacaksınız, usanacaksınız, korkacaksınız, incineceksiniz...
Belki her şeyi yüzüstü bırakıp kaçmak isteyeceksiniz.
Kaçmayın Sabrınızın son kırıntılarını da kullanıp dayanın! Bilin ki, son ana kadar sabredip dayanabilenler kazanır.
Unutmayın: Başarılı insanlar da zaman zaman ümitsizliğe düşmüş, kaç kez bıkmış, usanmış, kırılmış, vazgeçmeyi düşünmüşler, ama sabretmişler, dayanmışlar ve kazanmışlar...
Sinan'ın mükemmeli bulana kadar kaç kez yanıldığını, Edison'un ampulü yakmak için kaç deney yaptığını düşünün...
Yavuz Bahadıroğlu
Meşhur fizikçi Albert Einstein, dört yaşına kadar konuşamamış, okumayı yedi yaşına gelene dek sökememişti...
O kadar ki hem öğretmenleri, hem de ailesi Einstein'in "zihinsel özürlü" olduğundan kuşkulanmışlardı...
Çalıştı, çabaladı, inandı, umdu ve çağının gördüğü "en iyi fizikçi" oldu.
*
Ludwig Van Beethoven'in müzik öğretmeni, bir gün aileyi ziyaret etti ve oğullarının müziğe kabiliyetinin olmadığını, boşuna emek sarf etmemelerini söyledi...
Beethoven çok alıştı, çabaladı, inandı, umdu ve dünyanın "en iyi bestekâr"larından biri oldu.
*
Walt Disney, "Gereksiz şeylerle uğraştığı, onlara fazla vakit harcadığı, bu yüzden işe yaramadığı" gerekçesiyle çalıştığı gazetelerden kovulmuştu...
Çalıştı, çabaladı, inandı, umdu ve dünyanın tartışmasız "en tanınan ve en çok para kazanan ressamı" oldu.
*
Koca Mimar Sinan sıradan bir "acemioğlan" olarak Yeniçeri Ocağı'na girmişti...
Çalıştı, çabaladı, basamakları bir bir çıktı, önüne gelen fırsatları değerlendirdi ve binlerce "acemioğlan" arasından sıyrılıp yükseldi...
Nihayet Koca Mimar Sinan oldu, Selimiye gibi eşsiz bir mâbede imza attı.
*
İçerden ve dışarıdan bir sürü örnek daha verebiliriz. Sonuçta hepsi aynı kapıya çıkar: Çalışmayanın başardığı görülmemiştir.
İnsan kabiliyetine sınır yoktur. Ama kabiliyetin eğitimle geliştirilmesi ve çaba ile pekiştirilmesi gerekir. Ondan sonra sıra "istem"eye gelir...
Formül şudur: İnanç, dua, gayret, pes etmeme, vazgeçmeme...
Ve tabii nasip...
Nasipsiz hiçbir şey olmaz.
Her insan kendi iradesi içinde, yapabileceğine inandığı her şeyi yapabilir...
Ulaşabileceğine inandığı her yere ulaşabilir.
Adımları buna göre atmak lâzım.
Her adım risktir: Risk almazsanız, kendinizi gerektiğinde zora sokmazsanız, yorulduğunuz anda çekilirseniz, çekilince de kaybedersiniz.
Risksiz başarı olmaz!
Kaplumbağa kendi kabuğunun içinde güvendedir, ancak bir yerlere gidebilmek için de başını kabuğundan dışarı çıkarmak zorundadır. Bu tehlikeye atılması yani risk alması demektir. Risk almadığı takdirde aç kalacak, belki açlıktan ölecektir.
Risk almaktan en fazla korkan insandır. O kadar ki, bazıları doğduğu bölgede ölür.
Siz siz olun, "yapamam-başaramam" demeyin, yapanlar nasıl yaptı, başaranlar nasıl başardı? Başkaları başardığına göre, siz neden başaramayasınız?
Belki zaman zaman sıkılacaksınız, çabalamaktan bıkacaksınız, usanacaksınız, korkacaksınız, incineceksiniz...
Belki her şeyi yüzüstü bırakıp kaçmak isteyeceksiniz.
Kaçmayın Sabrınızın son kırıntılarını da kullanıp dayanın! Bilin ki, son ana kadar sabredip dayanabilenler kazanır.
Unutmayın: Başarılı insanlar da zaman zaman ümitsizliğe düşmüş, kaç kez bıkmış, usanmış, kırılmış, vazgeçmeyi düşünmüşler, ama sabretmişler, dayanmışlar ve kazanmışlar...
Sinan'ın mükemmeli bulana kadar kaç kez yanıldığını, Edison'un ampulü yakmak için kaç deney yaptığını düşünün...
Yavuz Bahadıroğlu