M
MeLiS
Ziyaretçi
*Adem Aleyhisselam'dan İbretlik Kıssa*
- Adem Aleyhisselâm, cennet kapısında otururken etrafina, kuş şeklinde, bir takım ziyaretçiler geldi.
Bu kuşların üçü sağında, üçü de solunda durdular. Adem Aleyhisselâm sağına baktı. Bunlar, o kadar núrani latiflerdi ki, gözlerini onlardan ayıramadı. Birde, soldakilere baktı. Onların bilakis fena, siyah ve korkunç şekillerde olduğunu görmekle heman onlardan başını çevirdi. Sağdakilere dönerek, sağında ki latif, nurani üç kuştan birisine sordu:
-Ey låtif kuş!.. Sen nesin? Kuş heyetindeki mahluk cevap verdi:
-Ben akılım. Adem Aleyhisselâm:
-Oh, Allah seni ne güzel yaratmış. Senin yerin neresidir? dedi. Kuş:
-Yâ Âdem!.. Ben mü'minlerin başında dururum. Benim yerim, orasıdır! dedi. Adem Aleyhisselam, diğer latif kuşa hitaben:
- Ey latif kuş!.. Sen nesin? Senin yerin neresidir? dediğinde o kuş:
-Ya Âdem, ben hayâyım! Benim yerim mü'min lerin gözleridir! Dedi.
Adem Aleyhisselâm, üçüncü làtif kuşa hitaben:
-Ey lâtif kuş! sen nesin? ve senin yerin ne residir? dedi. Kuş:
- Yâ Âdem!. Ben şefkatim, benim yerim, mũ'- minlerin kalbidir, dediğinde, Adem Aleyhisselâm sevinip;
-Ey lâtifler!. Siz mü'minlere pek yakışırsınız. Sizlerden memnun oldum, dedi.
Adem Aleyhisselâm, bu sefer, sol taraftakiler dönüp, onlardan birisine:
-Ey çirkin çehreli menhus... Sen nesin yerin neresidir? Dediğinde O çirkin çehrelilerden biri:
-Yà Adem!.. Ben kibirim, benim yerim, insanın başıdır, dedi. Adem Aleyhisselâm:
-Ey menhus çirkin yüzlü! Sen, yalan söylü- yorsun, insanın başında akıl vardır! Dediginde: O çirkin yüzlü kibir:
-Ya Adem!.. Doğru söylüyorsun. Aklı ordan çıkarıp, ben onun yerine geçerim, ikimiz bir yerde duramayız, dedi.
Akıllı kibirlenmez, Kibirlide de, akıl olmaz, Kibirli olan, ne yaptığıini bilmez, yaratanı da bilmez. Halkın ve hakkın yanında daima kötüdür. Onun aklı, dünya işlerine ersede, asla, bu kötü huy dolayısile, Hakkı bilmez!
-Adem AlAeyhisselâm, yanındaki çirkin huylu.
ikinci mahlüka;
-Sen nesin? Yerin neresidir? diye sordu: 0 çirkin yüzlü de:
-Ya Adem!. Ben tamâh'ım, benim yerim insanların gözüdür, dedi. Adem Aleyhisselam;
-Sen de yalan söylüyorsun. İnsanların gözünde haya vardir, dediğinde, tamâh:
-Ya Adem!. Öyledir, fakat, ben, önce gözden hayâyı kovarım. Hayâ gidince insan benimle bakar her fenalığı yapar, dedi.
-Haya, imandandır. Hayâlı (utangaç) kimse, kötü bakmaz, utanır. Bir insan. İman'dan mahrum olursa, hayâsızlaşır, kötüleşir. Hayâ, insanlığın bel kemiğidir. İnsandan hayâ giderse her türlü hayvani hisler, kötülükler kendisini kuşatır, edepsizleşir.
Nitekim bu hususta Peygamberimiz de "Utanmayacak olursan, istediğini yap", buyurmuşlardır.
-İnsan'dan haya kalkarsa, her güzel huy da kalkar. İnsan, arsız ve huysuz olur. Dünya'ya ait tamâ gözünü, (Hubbüddünya Re'si külli håtiatün) Hadís'i Şerifince, hataların başı olan dünya muhabbeti, kalbini sarar. İnsan Allah'a ibâdetten, Hak'ka teveccühten alıkor. Nihayet, insan'ı manevi helake sürükler.
- Adem Aleyhisselam üçüncü çirkin yüzlü
Kuş'a:
-Ey kuş!. Sen nesin, yerin neresidir? diye sordu.
O çirkin Kuş:
-Ya Adem!. Ben hasedim. Yerim, insanın kalbidir, dedi. Adem Aleyhisselam:
- Yalan söylüyorsun, orada şefkat vardır, dedi. O çirkin Kuş:
-Ya Adem!. Şefkatle kavga eder, onu oradan kovarım, ondan sonra, onun yerine geçerim, dedi.
-Hased, ahlakın en kötülerinden biridir. İnsan'da bu huy bulundukça, kalbinde ne şefkat ne merhamet bırakır. O, insanlar için, bir zalim kesilir. Ateş, nasıl odunu yerse, hased de öylece, en güzel amelleri yer, mahveder. İnsan da, o zaman en ahlaksız bir kimse olur.
Yüce Allah bizleri akıllı, hayalı, şefkatli mümin kullarından eylesin. Amin.
- Adem Aleyhisselâm, cennet kapısında otururken etrafina, kuş şeklinde, bir takım ziyaretçiler geldi.
Bu kuşların üçü sağında, üçü de solunda durdular. Adem Aleyhisselâm sağına baktı. Bunlar, o kadar núrani latiflerdi ki, gözlerini onlardan ayıramadı. Birde, soldakilere baktı. Onların bilakis fena, siyah ve korkunç şekillerde olduğunu görmekle heman onlardan başını çevirdi. Sağdakilere dönerek, sağında ki latif, nurani üç kuştan birisine sordu:
-Ey låtif kuş!.. Sen nesin? Kuş heyetindeki mahluk cevap verdi:
-Ben akılım. Adem Aleyhisselâm:
-Oh, Allah seni ne güzel yaratmış. Senin yerin neresidir? dedi. Kuş:
-Yâ Âdem!.. Ben mü'minlerin başında dururum. Benim yerim, orasıdır! dedi. Adem Aleyhisselam, diğer latif kuşa hitaben:
- Ey latif kuş!.. Sen nesin? Senin yerin neresidir? dediğinde o kuş:
-Ya Âdem, ben hayâyım! Benim yerim mü'min lerin gözleridir! Dedi.
Adem Aleyhisselâm, üçüncü làtif kuşa hitaben:
-Ey lâtif kuş! sen nesin? ve senin yerin ne residir? dedi. Kuş:
- Yâ Âdem!. Ben şefkatim, benim yerim, mũ'- minlerin kalbidir, dediğinde, Adem Aleyhisselâm sevinip;
-Ey lâtifler!. Siz mü'minlere pek yakışırsınız. Sizlerden memnun oldum, dedi.
Adem Aleyhisselâm, bu sefer, sol taraftakiler dönüp, onlardan birisine:
-Ey çirkin çehreli menhus... Sen nesin yerin neresidir? Dediğinde O çirkin çehrelilerden biri:
-Yà Adem!.. Ben kibirim, benim yerim, insanın başıdır, dedi. Adem Aleyhisselâm:
-Ey menhus çirkin yüzlü! Sen, yalan söylü- yorsun, insanın başında akıl vardır! Dediginde: O çirkin yüzlü kibir:
-Ya Adem!.. Doğru söylüyorsun. Aklı ordan çıkarıp, ben onun yerine geçerim, ikimiz bir yerde duramayız, dedi.
Akıllı kibirlenmez, Kibirlide de, akıl olmaz, Kibirli olan, ne yaptığıini bilmez, yaratanı da bilmez. Halkın ve hakkın yanında daima kötüdür. Onun aklı, dünya işlerine ersede, asla, bu kötü huy dolayısile, Hakkı bilmez!
-Adem AlAeyhisselâm, yanındaki çirkin huylu.
ikinci mahlüka;
-Sen nesin? Yerin neresidir? diye sordu: 0 çirkin yüzlü de:
-Ya Adem!. Ben tamâh'ım, benim yerim insanların gözüdür, dedi. Adem Aleyhisselam;
-Sen de yalan söylüyorsun. İnsanların gözünde haya vardir, dediğinde, tamâh:
-Ya Adem!. Öyledir, fakat, ben, önce gözden hayâyı kovarım. Hayâ gidince insan benimle bakar her fenalığı yapar, dedi.
-Haya, imandandır. Hayâlı (utangaç) kimse, kötü bakmaz, utanır. Bir insan. İman'dan mahrum olursa, hayâsızlaşır, kötüleşir. Hayâ, insanlığın bel kemiğidir. İnsandan hayâ giderse her türlü hayvani hisler, kötülükler kendisini kuşatır, edepsizleşir.
Nitekim bu hususta Peygamberimiz de "Utanmayacak olursan, istediğini yap", buyurmuşlardır.
-İnsan'dan haya kalkarsa, her güzel huy da kalkar. İnsan, arsız ve huysuz olur. Dünya'ya ait tamâ gözünü, (Hubbüddünya Re'si külli håtiatün) Hadís'i Şerifince, hataların başı olan dünya muhabbeti, kalbini sarar. İnsan Allah'a ibâdetten, Hak'ka teveccühten alıkor. Nihayet, insan'ı manevi helake sürükler.
- Adem Aleyhisselam üçüncü çirkin yüzlü
Kuş'a:
-Ey kuş!. Sen nesin, yerin neresidir? diye sordu.
O çirkin Kuş:
-Ya Adem!. Ben hasedim. Yerim, insanın kalbidir, dedi. Adem Aleyhisselam:
- Yalan söylüyorsun, orada şefkat vardır, dedi. O çirkin Kuş:
-Ya Adem!. Şefkatle kavga eder, onu oradan kovarım, ondan sonra, onun yerine geçerim, dedi.
-Hased, ahlakın en kötülerinden biridir. İnsan'da bu huy bulundukça, kalbinde ne şefkat ne merhamet bırakır. O, insanlar için, bir zalim kesilir. Ateş, nasıl odunu yerse, hased de öylece, en güzel amelleri yer, mahveder. İnsan da, o zaman en ahlaksız bir kimse olur.
Yüce Allah bizleri akıllı, hayalı, şefkatli mümin kullarından eylesin. Amin.